02.09.1999'da kaybettim babamı, canımı, kanımı bu yıl tam 11 yıl bitti acısı hala dün gibi yüreğimde...
01.09.2010'da bir baba daha göçtü... Funda'mın babası can arkadaşımın babası oysa ki atlatmıştı hastalığını iyiye gidiyordu herşey, kontrollerinin zamanı gelmişti. Ama olmadı ... Allah nur içinde yatırsın, mekanı cennet olsun....
İkiside kansere yenik düştü.
Söylenecek söz az, insan babasını kaybettiğinde sanki sağ kolu kesiliyor. Onunla paylaşılacak herşey birikiyor.
Bugünlerde Rüzgar paşam dede dede tutturdu.
Babamın ziyaretine gittiğimizde anlatmaya çalıştım. Ama olmadı.
-Burda dede yok ben onu çok seviyorum gelsin diye ağladı.
Gerçekten çocuklarım onu yaşayamadığı için çok şanssız
Babam, canım, kanım, nefesim, hayatta ki tek keşkem hani beni herşeyden korur kollar saklardın yaaa şu içinde bulunduğum zor hayattanda kurtar...
Sensiz hayat bomboş
11 seneye neler sığdırdım bir bilsen
seni çok özlüyorum
canım, birtanem
